"orzeczenie" auf Englisch — Polnisch-Englisch Wörterbuch | Werfen Sie einen Blick auf "orzeczenie" auf Polnisch

orzeczenie

Substantiv
  1. opinion ****
  2. ruling **
    • decyzja, orzeczenie, postanowienie [COUNTABLE]
      What is the court's ruling? (Jakie jest postanowienie sądu?)
      The court's ruling was for him to pay the damages. (Orzeczeniem sądu było to, że on ma zapłacić odszkodowanie.)
  3. judgment *** , judgement BrE
  4. verdict , **
    • orzeczenie, oficjalna opinia [COUNTABLE]
      The verdict of a psychiatrist says she was of sound mind. (Oficjalna opinia psychiatry mówi, że ona była o zdrowych zmysłach.)
  5. finding ***
    • orzeczenie, werdykt (np. sądu) technical [COUNTABLE]
      I think the finding was fair. (Uważam, że orzeczenie było sprawiedliwe.)
      We have waited for the finding for 6 years. (Czekaliśmy na ten werdykt przez 6 lat.)
  6. determination **
  7. decree *
    • orzeczenie (sądu), wyrok [COUNTABLE]
      The court's decree imposed a fine on him. (Orzeczenie sądu narzuciło mu grzywnę.)
  8. pronouncement
    • oświadczenie, orzeczenie (werdykt) formal
      As governor of Jamaica, I make my first pronouncement. (Jako gubernator Jamajki, wygłaszam swoje pierwsze oświadczenie.)
  9. adjudication
  10. predicate , pred. (Abkürzung)  
    Wörterbuch für linguistische Begriffe
  11. adjudgement

orzekać

Verb
  1. rule *****
    • postanawiać, orzekać [TRANSITIVE/INTRANSITIVE]
      The court ruled him not guilty. (Sąd orzekł o jego niewinności.)
      What has the judge ruled? (Co orzekł sędzia?)
      The judge hasn't ruled on the matter yet. (Sędzia nie orzekł jeszcze w tej sprawie.)
  2. decree *
    • orzekać (wyrok w sądzie)
      They decree who is to live and who to die. (One orzekają, kto będzie żył, a kto ma umrzeć.)
  3. predicate
  4. adjudicate
  5. give ***** , auch: gie ScoE
  6. adjudge
  1. pronounce judgement
  1. pass judgement BrE , pass judgment AmE

orzec

Verb
  1. pronounce *
eTutor - Englischkurs für Anfänger. Probieren Sie es kostenlos.

Weitere Redewendungen — "orzeczenie"

Verb
rzec = say
zgadzać się (np. orzeczenie z podmiotem) = agree
wydawać orzeczenie = award judgement , award judgment
wydać orzeczenie = hand down a ruling +2 Bedeutungen
zrzec się czegoś = forgo something , auch: forego something
wyrzec się = disown +1 Bedeutung
Adjektiv
rzeczony = said
mało konkretny (np. działanie, orzeczenie, odpowiedź) = evasive
Substantiv
orzecznictwo = judicial decision +1 Bedeutung
orzecznik = predicate , pred. (Abkürzung)
orzeczenie skazujące = guilty verdict , verdict of guilty
orzekanie = deciding by sentence +3 Bedeutungen
orzeczenie administracyjne = administrative decision
orzeczenie uniewinniające = not guilty verdict , verdict of not guilty
orzeczenie samobójstwa = verdict of suicide
orzeczenie arbitrażowe = arbitration award
orzeczenie wstępne = preliminary ruling
orzeczenie restytucji = restitution order
orzeczenie trybunału = tribunal's announcement
orzeczenie inwalidztwa = certificate of disability
orzeczenie tymczasowe = interlocutory decree
orzeczenie stronnicze = one-sided judgment
orzeczenie sądowe = court judgment +1 Bedeutung
Verb mit Präposition
działać na czyjąś niekorzyść (np. orzeczenie sądu) = go against somebody
andere
wydawać orzeczenie = find verdict +3 Bedeutungen
wydać orzeczenie = award a judgment , make a judgment
zmienić orzeczenie = revise a decision
uznać orzeczenie = recognize a judgment , recognize a judgement
wykonywać orzeczenie = carry out a decision
Siehe auch: orzeczenie co do istoty sprawy • orzeczenie na czyjąś niekorzyść • orzeczenie na czyjąś korzyść • orzeczenie o upadłości • orzeczenie o nieważności • orzeczenie o umożliwieniu kontaktu z dzieckiem • orzekać na korzyść pozwanego • orzekać na niekorzyść powoda • orzekać w pierwszej instancji • orzekać w ostatniej instancji • orzekać o wykluczeniu • orzekać w sprawie roszczeniowej • orzekać w sprawie czegoś • orzekać o rozliczeniach • orzekać o rozwiązaniu umowy • orzecznikowy • zrzec się